Kortgeleden schreef een columnist in het Algemeen Dagblad een column over uitstelgedrag. Het was voor hem de hoogste tijd om teksten te schrijven voor zijn website, maar hij had steeds ‘wat anders te doen’. Tot het moment dat de tekst echt ingeleverd moest worden en hij met deadline-stress te maken kreeg.
Mijn moeder zei vroeger altijd ‘stel niet uit tot morgen….’. En wij kinderen wisten wat er daarna kwam. Ik voel me zakelijk niet echt aangesproken. Ik doe in mijn werk liever de vervelende dingen eerst, zodat ik dan alle tijd heb om leuke dingen te doen. Maar bepaalde zaken zijn dermate vervelend dat we ze het liefst uitstellen. In mijn geval: de tandarts.
Mijn schoonmoeder, in het bezit van een bepaalde vorm van dementie, voert echt nooit de dingen uit, die ze belooft heeft te doen. Ze is de tachtig gepasseerd en haar antwoord is altijd ‘Daar ben ik nog niet aan toe gekomen’. Als ik dan zeg, dat ze ook zóveel te doen heeft, dan lacht ze. Maar oplossen van een probleem, wordt bij haar op een hele lange baan geschoven.
Mijn vader stelt zijn vragen weliswaar op een vrijblijvende manier, maar ik moet dat vooral niet als vrijblijvend opvatten. Als mijn vader zegt dat hij op termijn naar de kapper moet, dan moet ik begrijpen, dat ik terstond geld voor hem pin , want als ik dat na twee dagen nog niet heb gedaan, dan krijg ik een reactie, waarom ik dat NOG STEEDS niet heb gedaan. Hij begrijpt niet, dat ik ook nog werk, een eigen huishouden heb en vrijwilligerswerk doe. Vast wel herkenbaar voor de mantelzorgers onder u.
Zo zijn er voor senioren veel zaken te verzinnen, waarvan u zou willen dat het geregeld is, maar als puntje bij paaltje komt, heeft het voor u geen prioriteit. Denk aan het ontspullen, waar ik eerder over schreef. Of het laten maken van een levenstestament. Het opschrijven van alle zaken, die u dagelijks of wekelijks doet, waarvan uw partner nog geen weet heeft. Het vastleggen van een wilsverklaring. Of het op papier zetten van uw wensen voor het moment dat u er niet meer bent.
Voor dergelijke zaken zien we pas de noodzaak, als het te laat is. En dat is jammer. Dus volg alsjeblieft het advies van mijn moeder: Stel niet uit morgen, wat je heden doen kan!
Gerard van Daalen