In april was ik samen met een collega en vriend op bezoek bij de controllersdag. Normaal gesproken kijk ik eerst of het programma interessant genoeg is. Dat viel me dit jaar wat tegen. Maar mijn collega vond het een interessant programma en wilde, dat ik mee ging. ‘Dan kunnen we weer even bijpraten’. De eerste spreker was Ruud Veltenaar. Hij sprak over de 17 sustainable goals, die de Verenigde Naties heeft opgesteld met als doel deze allemaal te behalen voor 2030. Het zijn redelijk simpel gestelde doelen. Denk aan: geen armoede, geen honger, goede gezondheid, goed onderwijs. Maar het uitvoeren van deze doelen lijkt me nog een flinke klus. De speech van Ruud Veltenaar vond ik erg heftig, misschien wel te heftig. Hij vroeg of wij nog rundvlees aten en vond ons allemaal klootzakken, dat we dat nog deden. De manier, waarop hij dit zei, noopte me niet om voortaan als vegetariër door het leven te gaan. Terwijl ik persoonlijk graag een dag per week vegetarisch zou willen eten en een dag vis. Maar een hele week geen vlees is me op dit moment nog een brug te ver.
Hij vertelde ook, dat hij in Duitsland een speech gaf en meteen vroeg, of de aanwezigen gingen staan. Vervolgens vroeg hij of degenen, die van mening zijn dat Coca Cola wereldwijde suikerverslaving in de hand werkte en zich niet hield aan de 17 doelen, gingen zitten. Iedereen ging zitten, behalve één heer, een Amerikaan. Meneer had een rood hoofd en was niet blij met de vraag. Meneer bleek namelijk de tweede man van Coca Cola te zijn en een spreker op het congres.
Ruud vertelde ons, dat Coca Cola 3.500 plastic flessen per seconde produceert wereldwijd. Deze flessen zijn niet biologisch afbreekbaar. Dat was een keuze van het bedrijf, omdat een biologisch afbreekbaar flesje enkele centen duurder was. Het bedrijf Coca Cola vindt de centen voor de aandeelhouders dus belangrijker dan de natuur. Ik vind Coca cola zero erg lekker en drink daar 1 of 2 blikjes per week van. Als ik op enige manier invloed zou kunnen uitoefenen op dit bedrijf, dan zou ik dat zeker doen.
In het Westland zijn we al een aantal jaren afval aan het scheiden. Inmiddels staan er drie bakken voor de deur. Wij doen ons best om zoveel mogelijk afval te scheiden en scheiden keurig papier, gft en overig afval. Ik hoorde ooit bij een afvalbedrijf, dat het onzin was om batterijen apart in te leveren, want de sterke magneet van het bedrijf haalt deze batterijen eenvoudig uit het overig afval. Dat bleek fake news te zijn. Als batterijen te lang in de natuur liggen, gaan ze lekken. En dat is niet goed. Inmiddels worden de batterijen keurig apart gelegd. De laatste stap is plastic, maar daar hebben we nog geen aparte container voor. Er blijkt veel meer plastic in het afval te zijn, dan ik dacht. Ik had er moeite mee om plastic te verzamelen. Waar laat je dat afval? Ik heb maar één afvalemmer in de keuken staan en geen ruimte voor meerdere afvalbakken. Het plastic een aantal keer naar de plastic-container gebracht, maar voor ons is het toch erg onhandig om plastic afval te bewaren. Dus ging ons plastic in de grijze bak.
Nu gaat de gemeente het restafval nog maar eens per drie weken inzamelen. Belachelijk, vond mijn vrouw. Ik begrijp de gemeente wel. Zo worden we toch verplicht plastic naar de container te brengen. In het AD schreef iemand commentaar, dat hij het ook belachelijk vond. Hij zag het er wel van komen, dat restafval illegaal gedumpt gaat worden. Blijkbaar is duurzaamheid geen thema voor de Westlander. Misschien denkt u als senior ook, dat het uw tijd wel zal duren. Maar we moeten de wereld toch iets schoner nalaten voor de volgende generaties. En: als reïncarnatie blijkt te bestaan, dan komt u in een volgend leven in de rotzooi van uw vorige leven terecht….
Gerard