“Spelen met vuur “ is rond Oud en Nieuw een uit de hand gelopen “volksvermaak” geworden. Het verdrijven van boze geesten en het vieren van het Joelfeest kan op veel manieren worden beleefd.
Als echter de gekozen expressie leidt tot ernstig oogletsel, afgerukte vingers, daverende geluidsoverlast, luchtvervuiling en dierenmishandeling mag je je ernstig afvragen of de nationale bevolking hiermee gebaat is.
Daarnaast gaat de kost voor de “baat” uit! Voor vele tientallen miljoenen euro’s wordt dit deels inferieure knaltuig aangeschaft; soms via slinkse wegen het land binnengebracht en met gevaar voor eigen leven in het “eigen nest” opgeslagen. Hoe crazy wil je het hebben? In het buitenland schudt men meewarig het hoofd bij zoveel “omgekeerd welzijn”.
Natuurlijk geeft siervuurwerk ter markering van de jaaromslag een fraai decor. Natuurlijk geeft het afsteken van vuurpijlen een gevoel van dominant handelen. Maar . . . de keerzijde van deze niet-hittebestendige medaille absorbeert veel gemeenschapsgeld, omdat de noodzakelijke verpleegkundige en chirurgische hulp niet onthouden mag worden.
Maar nu de ellende dichtbij geparkeerd. Een dierbaar familielid wordt geraakt door onachtzaam afgestoken vuurwerk. Dan dringt het besef als donderslag bij heldere hemel door dat de duur-ingekochte vreugdesignalen toch verduiveld veel leed kunnen aanrichten “binnen handbereik” (als daar overigens nog sprake van kan zijn).
Laten we, voor de afweging “bommen en granaten” aan te schaffen gemaakt is, het gezond verstand alle ruimte geven ons geld aan zinniger zaken te spenderen.
Tevens pleit de Seniorenraad Westland ervoor centraal in Westland “als pleister op de wonde” een van gemeentewege professioneel georganiseerd “light-festival” aan de burgers aan te bieden. Iedereen content met … een vette knipoog naar handhaving . . . van ons aller welzijn, zonder inzet van politionele en medische hulptroepen.
Ton ter Heijden.