Ik kom regelmatig nieuwsberichten en commentaren tegen of spreek ik met mensen, die problemen constateren die ik eerder al geconstateerd heb of met oplossingen komen, die ik eerder al heb beschreven. Voel ik me daarom verheven of een weetal? Absoluut niet. Maar soms is bevestiging, van
hetgeen ik denk en hier publiceer, erg prettig. Dan voel je je niet een roepende in de woestijn.
Vandaag staat er een commentaar in het AD, dat ziekenhuiszorg niet meer’net als vroeger’ kan blijven. Ik ben het hartgrondig met de schrijver, Bart Visser, eens. Zie ook mijn column op de website van de Seniorenraad van januari 2019.
De schrijver constateert allereerst dat Nederland één van de beste zorgstelsels ter wereld heeft, zelfs het beste van Europa. De kwaliteit van de zorg neemt ook toe. Hier is het belangrijk dat zorgpersoneel routine krijgen door oefening. Als dan een locatie of een ziekenhuis sluit, moeten we niet bij voorbaat gaan schreeuwen. We hebben er meer belang bij dat we ons probleem bij geroutineerde artsen kunnen neerleggen. Zodat we bij voorbaat vertrouwen hebben dat deze arts zonder complicaties ons probleem op kan lossen. Als dat betekent, dat we voor deze zorg naar een andere stad moeten, dan is dat geen nadeel, maar juist een voordeel. Daar zijn ze gespecialiseerd in uw ziektebeeld.
Er is toch wel één ‘maar’ aan dit verhaal. Als u na de behandeling of operatie niet direct naar huis terug kunt, dan moeten we in het Westland tijdelijke opvangplaats voor u hebben. Als u de Seniorenraad volgt dan weet u dat we afgelopen jaar een onderzoek hebben gedaan naar tijdelijke
opvang en een nota hierover hebben geschreven. Vorige week is deze nota in het MO overleg behandeld en door ons verdedigd.
Onlangs kregen we de plaatsingsresultaten over 2018 van het Haagse Haga Ziekenhuis. Van de 444 Westlandse patiënten, die zij opnamen in 2018, zijn 225 gelabeld als kwetsbare ouderen. Hiervan zijn 173 patiënten intramuraal opgenomen (verpleeghuis, tijdelijke opvang etc.). En van die 173 Westlandse patiënten zijn uiteindelijk 33 mensen in het Westland geplaatst. Dat is minder dan één op de vijf! Helaas bevestigt zowel politiek als zorgaanbieders, dat het met tijdelijke opvang in het Westland erg slecht gesteld is. Maar erkennen is niet voldoende. U, de politicus in de Westlandse Raad of wethouder in het college, kunt zich niet beperken tot het erkennen van het probleem. U heeft een zorgplicht naar ons, de inwoners van uw Westland. U bent niet klaar met het aangeven, dat het na 2025 wel wordt opgelost. We hebben NU opvangplaatsen nodig in het Westland.
En wij, de Westlanders, voelen ons enorm verbonden met deze streek, ook als het de minst groene plaats in dit land is. Wij voelen ons hier thuis en willen in het Westland tijdelijk opvangen worden. We willen niet in
Zoetermeer, Scheveningen, Delft of nog verder weg geplaatst worden.
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken, dat ik liever met iets mindere faciliteiten in het Westland opgevangen wil worden, dan in het pluche in Scheveningen!
Gerard van Daalen.