Amper een half jaar na de start staat er een andere Simeon Tienpont aan het roer van de AkzoNobel Volvo Ocean Raceboot. Zijn haar is grijs geworden en zijn gelaatstrekken grimmiger. De beresterke schipper heeft afgelopen maanden een gevecht tegen de elementen en tegen negatieve krachten rond zijn team moeten voeren. Dat laat sporen na.
Prestaties worden beter als een ploeg zich volledig op de race kan focussen. Tienpont hield zijn team uit de wind en deze aanpak loont. In de afgelopen vier etappes haalde AkzoNobel evenveel punten als Mapfre, Dongfeng en Brunel, die het klassement aanvoeren. “Het grootste deel van de race zit erop”, aldus Tienpont, “maar er is nog 30 % van alle punten te verdienen.”
AkzoNobel vaart in de 9e etappe opnieuw vooraan en verbrak afgelopen week het 24-uursrecord van de race, dat nu op 602,51 zeemijl (1115 km) staat. Tienpont: “Het is super cool om alle records te breken.” Hij weet zich tijdens de race gesteund door een team van onderzoekers aan de wal. “In een wedstrijd waarin alle boten exact hetzelfde zijn, maak je het verschil door extra ‘wetenschap’ in te zetten.”
Onderzoekers
Onderzoeksinstituut Marin maakt modellen met voorspellingen over het gedrag van de boot onder verschillende omstandigheden, om de instelling van zeilen, kiel en daggerboards (zwaarden, red.) te kunnen optimaliseren. Een ander onderzoeksbedrijf, Deltares, maakt modellen over de invloed van stroming en golven. Zij voorspellen daarmee de beste route. Het werkt twee kanten op. Als de voorspellingen kloppen, vaar je voorop. Als het model niet goed werkt, wordt het bijgesteld en vaar je de volgende keer waarschijnlijk voorop.
Slaap-waakritme
Een ander spraakmakend onderzoek op de AkzoNobel boot is van Erasmus MC, waar Prof. Bert van der Horst en zijn team de stressbelasting en verstoring van het slaap-waakritme meten. De zeilers hebben wachtdiensten van vier uur op en vier uur af, maar moeten tijdens hun rust vaak in actie komen als er een manoeuvre of een zeilwissel aankomt. Onderzoekers meten met speciale horloges de activiteit, stress wordt tijdens de tussenstops gemeten door bloedafnames en uit plukjes haar. Van der Horst: “we zoeken naar ‘markers’, stofjes die gemakkelijk op te sporen zijn, die aangeven dat het slaap-waakritme langdurig is verstoord. Dat is ook nuttig in de ‘gewone’ maatschappij, want met zo’n marker kun je zien of iemand misschien te lang in ploegendienst heeft gewerkt. Dat kan bij piloten bijvoorbeeld gevaarlijk zijn, maar ook bedreigend voor de gezondheid.”
Tienpont: “Soms zijn we 48 uur in touw, dat vind je niet in andere topsporten. Er zijn aan boord verschillende soorten stress. Bijvoorbeeld als het ruig weer is en je besluit toch het gaspedaal ingetrapt te houden. Als je dan rust, hoop je maar dat de mannen aan dek de boel heel houden. Andere stress is de competitiestress, tegenstanders die in je nek hijgen. Als schipper is het stressvol om iedereen gemotiveerd te houden. Communicatie is met zeven nationaliteiten aan boord superbelangrijk, daar ben je de hele race mee bezig.”
Kansen
Ons doel was altijd om zo hoog mogelijk te eindigen en dat is nog steeds zo. Het is een lange race met een ongelukkige start en de schade die we naar Melbourne aan de mast hadden. Maar het mooie is dat je met je team een enorm avontuur beleeft. Je moet blind op elkaar vertrouwen, want we hebben elkaars leven in handen. Dan ontwikkel je een vriendschappelijke band, we worden een beetje familieleden. Maar met de ene broer kun je beter opschieten dan de ander. We zijn allemaal topzeilers met een professioneel doel. Vertrouwen en respect zijn belangrijk, je deelt elkaars bed en slaapzak, er is geen privacy. In deze race heb ik vooral geleerd om geduld te hebben, alles gaat nu steeds beter. Ik zie nog alle mogelijkheden om in Den Haag op het podium te eindigen.” (bron: De Telegraaf).