Stress
En tel daar nog eens de stress die eenzaamheid triggert bij op. “We weten al langer wat hersenen doen met stress,” zegt Rijks. “Je cortisolniveau gaat omhoog, je afweer wordt zwakker en dus word je vatbaarder voor ziektes en genees je minder snel.” Daarnaast gaat door het stijgende cortisolniveau ook de bloeddruk omhoog. En bij sommige mensen kan dit leiden tot hartaanvallen en beroertes. Het wezenlijke gebrek aan contact met anderen kan er ook toe leiden dat je je ongelukkig en depressief voelt en zelfs begint te denken aan zelfdoding. Hoewel niet alle mensen die eenzaam zijn ook suïcidaal zijn, zijn de mensen die niet meer willen leven vaak wel heel eenzaam. De GGZ Nederland vindt dan ook dat niemand in ons land ‘eenzaam en radeloos door zelfmoord mag sterven’.
Neerwaartse spiraal
Eenzaamheid blijkt ook als een soort neerwaartse spiraal te werken. Want hoewel eenzaamheid voortkomt uit een gebrek aan menselijk contact, sluit een eenzaam iemand zich uiteindelijk juist steeds meer af van anderen. “Eenzaamheid tast onder andere je gehele hormoonhuishouding aan,” zegt Rijks. “Zo wordt bijvoorbeeld het hormoon oxytocine niet meer op dezelfde manier vrijgegeven als wanneer je niet eenzaam bent. En deze verandering betekent dat je het op een gegeven moment niet meer leuk vindt om met andere mensen om te gaan. Ook vind je het bijvoorbeeld niet meer fijn om aangeraakt te worden. Je bent eigenlijk op den duur niet meer in staat om relaties behoorlijk vorm te geven. En dat is het probleem met eenzaamheid; het is een zelfversterkend fenomeen.”
(bron: Scientias.nl)